Moje małe rady na...
Problemy zwykłych ludzi

Cechy osobowości
a szczęście


Pewne kombinacje osobowościowe są związane ze szczęściem. Poszczególne cechy osobowości zazwyczaj występują w natężeniu średnim, tylko u niektórych osób występują w natężeniu większym I mniejszym.
Z badań wynika niestety, że nie każdy zdoła osiągnąć szczęście, ponieważ tylko specyficzna kombinacja cech na to pozwala. W kulturach zachodnich ludzie szczęśliwi są ekstrawertywni, optymistyczni, mają wysokie poczucie własnej wartości oraz wewnętrznie umiejscowione poczucie kontroli. Ludzi nieszczęśliwych charakteryzuje natomiast wysoki poziom neurotyczności. Co ciekawe inteligencja nie jest wcale powiązana ze szczęściem.

Z pewnością z umiejętnością bycia szczęśliwym związany jest ekstrawertyzm. Ekstrawertycy mogą lepiej dopasować się do otoczenia społecznego, co wymaga częstych interakcji społecznych. Dlatego często znajdują się oni w sytuacjach w których zaspokajają oni swoje potrzeby towarzyskie, dzięki czemu są szczęśliwsi.

Z wielu badan wynika także, że ekstrawertycy lepiej reagują na bodźce, które mają powodować dobry nastrój. Wyższy poziom ekstrawersji predysponuje ludzi do przeżywania wydarzeń pozytywnych, co sprzyja ich poczuciu szczęścia. Wyższy poziom neurotyczności predysponuje ludzi do przeżywania wydarzeń negatywnych co predysponuje ich do przeżywania raczej braku szczęścia. Duże znaczenie ma w predyspozycjach do bycia szczęśliwym kultura w której żyjemy.

O tym czy jesteśmy bardziej neurotyczni czy też ekstrawertyczni w 50 procentach decydują geny. Wiele genów determinuje cechy temperamentu i to one wchodzą w reakcję z otoczeniem tworząc konkretną osobowość człowieka. Dzieci z wysokim poziomem aktywności i wrażliwości na pozytywne bodźce stają się ekstrawertykami i dlatego są szczęśliwsze. Dzieci, które są drażliwe i lękliwe , w późniejszym życiu są neurotyczne, a zatem bardzie wyczulone na wydarzenia negatywne. Optymizm, poczucie kontroli i umiejscowienie poczucia kontroli także są cechami związanymi ze szczęściem. W procesie rozwoju tych cech z pewnością duże znaczenie ma relacja z rodzicami w okresie dziecięcym, dojrzewania i dorastania. Rodzice wychowujący swoje dzieci w sposób łączący ciepło z umiarkowanym stopniem kontroli, pomagają im wytworzyć poczucie własnej wartości i wewnętrznie umiejscowione poczucie kontroli.

Z badań wynika także, że potencjalny poziom szczęścia – stały poziom wokół którego wahają się nastroje danego człowieka w okresach takich jak dekada – jest mniej więcej w 98 procentach determinowany genetycznie. Oznacza to, że potencjalny poziom szczęścia jest w 98 procentach dziedziczony genetycznie.

Istotną rolę w determinowaniu szczęścia odgrywają także czynniki kulturowe i polityczno-społeczne. Kultury w których panuje równość społeczna, mają średnio wyższy poziom dobrostanu. Subiektywne poczucie dobrostanu jest wyższe w kulturach indywidualistycznych, a niższe w kolektywistycznych.

Możemy tak organizować swoje środowisko życia oraz tak rozwijać swoje umiejętności odczuwania szczęścia, by żyć na lub tuż powyżej potencjalnego poziomu szczęścia. W ten sposób nasze poczucie dobrostanu jest optymalnie wysokie.

Szukając satysfakcji i szczęścia w życiu dobrze pamiętać, że istnieją takie sytuacje, które w wyniku ewolucji po prostu dają nam szczęście w związku z tym jak zaprojektowano nas biologicznie. Doznajemy zatem głębokiego szczęścia przedłużając naszą linię genetyczną. Łączenie się w pary, utrzymywanie bliskich związków z członkami rodziny, tworzenie przyjacielskich więzi z relatywnie małą liczbą osób, zawiązywanie koalicji z większymi grupami ludzi, życie w bezpiecznym i życiodajnym środowisku, aktywność fizyczna, spożywanie wysokiej jakości pożywienia i realizacja celów życiowych uszczęśliwiają nas ponieważ sprzyjają naszemu przetrwaniu. 
Kreator www - przetestuj za darmo